Η ιστορία της ακροβατικής γυμναστικής Από την αρχαιότητα έως σήμερα Γνωστές για τον απόλυτο έλεγχο του σώματος που απαιτούν, οι ακροβατικές ασκήσεις ήταν δημοφιλείς από την αρχαία εποχή ακόμα! Τουλάχιστον, έτσι δείχνουν διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα, τα οποία μας ταξιδεύουν πίσω στους αρχαίους πολιτισμούς της Ετρουρίας, του Μεξικού, της Κίνας, της Κρήτης και της Αιγύπτου.
Μάλιστα, το γεγονός ότι οι ακροβατικές ασκήσεις ήταν από τότε γνωστές, αποδεικνύεται κι από αρχαία λογοτεχνικά έργα, όπως η Ιλιάδα του Ομήρου.
Ανά τους αιώνες, οι ασκήσεις εδάφους και οι ανθρώπινες πυραμίδες απέκτησαν κοινό που ολοένα αυξανόταν. Παράλληλα, υιοθετήθηκαν από περιοδεύοντες θιάσους ηθοποιών, χορευτών, ακροβατών και ζογκλέρ – οι οποίοι ξεκίνησαν να εμφανίζονται σε πολλές χώρες κατά τον Ευρωπαϊκό Μεσαίωνα.
Τα ακροβατικά δεν απαιτούν ιδιαίτερο εξοπλισμό και μπορούν να παραλλάσσονται συνέχεια, χάρη στις δεξιότητες του ανθρώπινου σώματος. Μέχρι το 19ο αιώνα, η ακροβατική γυμναστική, λόγω των εντυπωσιακών πλεονεκτημάτων της, απέκτησε νέους θαυμαστές, ενώ αργότερα, τον 20ό αιώνα, εμφανίστηκαν δύο κατευθύνσεις της. H πρώτη ήταν τα ακροβατικά με τη συνοδεία εξοπλισμού (τραμπολίνα, σκοινιά, δίχτυα κλπ), τα οποία υιοθετήθηκαν μόνιμα από τα τσίρκα για τις παραστάσεις τους.
Στη δεύτερη κατηγορία ανήκαν οι ασκήσεις εδάφους και οι πυραμίδες, οι οποίες αρχικά πραγματοποιούνταν για να αναδεικνύεται η ικανότητα του ανθρώπινου σώματος, αλλά στη συνέχεια εξελίχθηκαν σε ανταγωνιστικό άθλημα.
Η Πρώην Σοβιετική Ένωση ήταν η πρώτη χώρα, στην οποία η ακροβατική γυμναστική έγινε ανεξάρτητο άθλημα, με τα πρωταθλήματα να κάνουν το ντεμπούτο τους το 1939. Εκεί διατυπώθηκαν και οι πρώτοι κανονισμοί.